Ervaringen met de coronacrisis, door Tabitha Mudde. Gepubliceerd op Facebook op 19 maart 2020
Een uitleg van wat de huidige corona crisis met mensen met een ggz kwetsbaarheid kan doen. En nog belangrijker, wat je kan doen voor hen. 
(let niet op mijn spelling, lichte vorm dyslexie).
We lezen heel veel over wat corona doet met de mens. Maar we lezen weinig wat de maatregelen voor corona doet met iemand die een kwetsbaarheid heeft op ggz gebied. Even als eerste, ik ben het er absoluut mee eens dat de huidige maatregelen die genomen zijn noodzakelijk zijn. Dit ondersteun ik ook zeker. Maar bedenk, hiermee neem je ook het contact weg van diegene die juist zo hard sociaal contact nodig heeft.
Als ik even naar mijzelf kijk. Zoals de meeste weten, heb ik vijf diagnoses gekregen in het verleden. Hiervan zijn er gelukkig een aantal van af of in remissie. Op dit moment heb ik nog voornamelijk te maken met de Borderline kenmerken en ADD. Officieel heb ik ADHD/ADD, maar deze is deels in remissie waardoor alleen de ADD er af en toe een feestje van maakt. De Borderline is afgezwakt naar kenmerken, hier kom ik nooit van af maar heb er mee leren omgaan. Daarnaast is mijn depressie afgelopen maand december weer de kop op gaan steken. Dit is normaal bij mij en heeft altijd wat aandacht nodig in die periode. Hiervan ben ik net een beetje aan het op krabbelen.
Wat doen deze diagnose bij mij? Borderline: Deze zorgt ervoor dat ik mijn emotie moeilijk kan reguleren, daarom is emotieregulatiestoornis eigenlijk een betere bewoording. Emoties kunnen iedere 5 minuten wisselen, mijn gevoel en mijn verstand zijn altijd in gevecht met elkaar en liggen regelmatig in de clinch. Ik kan het niet aan om complimenten te ontvangen of mij goed te voelen over iets wat ik doe. In mijn jeugd heb ik namelijk altijd alleen maar kritiek gehad op wat ik deed. Er werd bijvoorbeeld geroepen dat ik naar het GOM zou gaan, geen onderwjis mogelijk. Dat heeft ervoor gezorgd dat ik heel negatief over mijzelf denk. Als er iets moois gebeurt, dan komen al snel stemmen die mij vertellen dat het allemaal niet zo is.
Zoals Marsha linehan al eens vertelde, bij borderline heeft de emotie-laag een derdegraads verbranding. Dit resulteert in destructief gedrag, ofwel snijden of suïcide gedachten/pogingen. Dan heb je de ADD. Hierdoor ben ik van binnen heel druk, mijn gedachte gaan continu door. Altijd door elkaar en 10 stappen vooruit. Vroeger zij ik altijd: mijn verkeersregelaar heeft de memo niet gehad dat het spits is. Als je die 2 combineert, krijg je een hele drukke bovenkamer met alle negativiteit die je niet kan reguleren.
Om een depressie te voorkomen, heb ik een crisisplan opgesteld. Hierin staat bijvoorbeeld dat ik ten allen tijde sociale contacten moet blijven opzoeken. Mijn muziek is voor mij belangrijk, omdat dit mij ontspant. Maar ook het ventileren van mijn gevoelens is voor mij belangrijk. Je kunt het zien als een ontluchtingsventiel waardoor mijn emotielevel niet te hoog wordt.
Daar gaat het momenteel dus fout. Doordat we nu verplicht worden alles plat te leggen op sociaal vlak (de verenigingen) en thuis te werken, mis ik een deel van mijn sociale contacten. Tuurlijk kan ik mensen bellen, tuurlijk kan ik thuis dwarsfluit spelen. Maar het verplichte naar buiten gaan en je gedachte af en toe ergens anders op zetten. Dat is weg.
Voor mij lukt het om in deze tijd om te denken en andere mogelijkheden te zoeken. Zo krijg ik nu bijvoorbeeld meer tijd om werk te doen, zonder gestoord te worden. Er is een druk van mij af in verband met sommige werkzaamheden, waardoor ik rust heb voor het uitwerken van andere werkzaamheden. Ik kan mijn oude hobby’s (tekenen en borduren) weer oppakken.
Maar er zijn genoeg andere mensen die bekend zijn binnen de GGZ of aanverwante, die dit momenteel nog aan het leren zijn. Of bij wie de dingen zo gecompliceerd zijn, dat het helemaal niet lukt. Voor hen is deze periode een ware hel. Afgesloten van de buitenwereld. In opname zitten en geen bezoek mogen krijgen. In crisis zitten en alleen telefonisch of per e-health contact kunnen krijgen (als dit al mogelijk is).De soms zo broodnodige knuffel of schouder om op uit te huilen, die is er niet of schaars.
Op dit moment zijn de wachtlijsten enorm in Nederland. Hierop staan ook mensen die wellicht al baat hadden gehad met gewoon een support groep. Deze mag nu niet. Een WRAP opstellen of crisiskaart opstellen in fysiek vorm, kan nu ook niet. Daarom wordt dit veelal telefonisch aangeboden (ik blijf beschikbaar voor mijn kaartvragers/houders). Maar dit is niet voor iedereen mogelijk. Niet iedereen die bij ons bekend is, heeft de beschikking over een computer of telefoon met internet.
Daarom: let ook op de mensen met een GGZ achtergrond en bel ze zelf vaker. Stuur ze een kaartje. Zorg er zelf voor dat je af en toe contact met hen maakt. Voor mij is het bijvoorbeeld erg lastig om zelf iemand te bellen, omdat ik altijd een stem in mijn hoofd heb die zegt dat ik te veel ben, dat ik tot last ben. Daarom zal ik niet zelf bellen. Ik kan mij voorstellen dat velen van mijn medestrijders in de GGZ dit ook hebben.
Een grote drempel, op welke manier dan ook, die het niet toe laat om te bellen of hulp te zoeken. Zo nu weet je wat er bij ons in het hoofd gebeurt. En weet je, wij zijn niet eng.. echt niet. Wist je dat je met mensen binnen de GGZ enorm kan lachen. Als je de tijd hebt genomen om dit enorme verhaal te lezen, dan weet ik zeker dat je ook de tijd kan nemen om iemand te leren kennen.
Vraag hoe het met iemand gaat waarvan je weet of vermoed dat ze binnen de GGZ bekend zijn. Vraag wat hun behoefte is en waar je bij kan helpen. Als dat een digitaal spelletje is, super! Via Skype muziek samen maken, geweldig! Via Whatsapp de laatste wijkroddels delen, top! (zolang je niet tegenover mij woont.. hihi). Ik hoop dat ik hiermee wat meer heb kunnen verduidelijken wat de corona maatregelen doet met personen met een psychische kwetsbaarheid.
Stay home, Stay safe, Stay healthy!!
